Nog helemaal onbekend in de liefde, vond ik als jochie van zeventien het nummer ‘Nights in white satin’ geweldig. Het was mijn eerste kennismaking met de band ‘The Moody Blues’. Dat nummer draai ik bij m’n eerste verovering. Hoe leuk bleek dat Brigit in juni 1983 ook van deze muziek hield en programma Poster op een cassettebandje had opgenomen.
Ondanks m’n draai naar steviger muziek (dankzij vriend Ed), roepen de Moody Blues nog veel herinneringen op en blijft de muziek me achtervolgen.
De Facebook pagina ‘Great songs of all time’ trakteert me vaak op oude Moody Blues foto’s die veel reacties geven van fans. De laatste tijd klinkt ook het bandje van het album ‘Strange Times’ (1999) uit de speakers van onze ouwe Ford Fusion. Op de site van Justin Hayward lees ik dat hij live te zien is in Utrecht en Eindhoven (Blue World Tour oktober 2025). Na zestig jaar zijn de Moody Blues nog altijd springlevend!
Ruim vijftig jaar geleden begon ik me te interesseren voor popmuziek. Terwijl mijn vriend Peter een liefhebber van het ruige werk was (o.a. bands van het Woodstock festival), hield ik van wat rustiger muziek. Als ik trots vertelde over mijn gekochte lp’s van Jack Jersey en Tumbleweeds, dan lachte ze me uit. M’n muzieksmaak ‘verbeterde’ door lessen van m’n muziekleraar op de Middelbare school, die over de Beatles vertelde. De band kende ik niet, maar klonk niet slecht.
De disco en soul muziek uit mijn tijd (jaren tachtig) vond ik geen bal aan. Niet erg, want ik had nog een inhaalrace te gaan. Als laatbloeier waren de jaren zestig helemaal aan me voorbij gegaan. Zo ontdekte ik bijvoorbeeld The Doors, Neil Young en Buffalo Spingfield. Op mijn slaapkamertje draaide ik de dubbel LP ‘The Great Moody Blues’ (met Days of Future Past) grijs. Snel daarna kocht ik de verzamel dubbel LP met alle grote hits van zeven Moody Blues LP’s.
Vanwege het nieuwe album Octave in 1978 gaven ze een concert in Ahoy Rotterdam. Als échte fan, stapte ik in m’n Datsun Cherry en reed er heen. M’n eerste grote live optreden, wat een geweldige ervaring. Op een bandje in de auto speelde Octave (de LP scoorde ik jaren later op de Koninginnedagmarkt). Op internet recensies lees ik over dit album: ‘Een mix van vrolijke rockers en meeslepende ballads. Het is duidelijk dat de band op het toppunt van hun kunnen was, waarbij elk lid zijn eigen unieke talenten inbracht in de mix en regie van dit meesterwerk’.
Met vriend Ed volgde twintig jaren popmuziek genieten, waarbij de Moody Blues niet werden beluisterd. Elke vrijdagavond onder genot van een goed Belgische biertje gingen we voor de betere pop met een rafelig randje. Op zo’n honderd cassettebandjes kopieerde ik mijn favorieten, zoals Tony Child, REM, Texas, Big Country, Del Amitri, In Tua Nua, Church, Pearl Jam, Mike & Mechanics, Emotional Fish, Silencers, Marillion, Genesis, Simple Minds, U2, Tom Petty, Luca Bloom, Hothouse Flowers, China Crises, Sting, Don Henley, Inxs, Crowded House, Waterboys, Black, Smith/Morrisey, Jack of Hearts, Notting Hill Billies, Brendan Croocer, Willy de Ville, Peter Gabriel, Styx, Los Lobos, Rembrands, Fish, The House of Love, Icehouse, Aha, Nick Cave, The The en ga zo maar door… En natuurlijk de live optredens van Patty Smith, Siouxie & The Banshees en PJ Harvey.
Met deze opsomming klinken de Moody Blues als een brave band, met de hun mellotron (voorloper van synthesizer) en zoetgevooisde stemmen. Het album Days of Future Passed is bijna 60 jaar oud. Voor 2 euro kocht ik de opgepoetste cd bij de kringloopwinkel. Volgens een recensie op de site Progwereld wordt dit album eigenlijk als debuut beschouwd: ‘Is-ie ook goed? Ja, man! Zeker is-ie goed! Hayward is in topvorm met zijn mooiste compositie Nights In White Satin. Na de lange klassieke intro, inclusief een mooi, geheimzinnig gedicht van drummer Graeme Edge, is Dawn Is A Feeling de eerste echte compositie en gelijk een hoogtepunt. Hetzelfde thema vloeit soepel over in de Ray Thomas Another Morning. Thomas beschikt over een aangename stem en een breder scala van mogelijkheden zijn stem te gebruiken….’.
Sinds ik een abonnement heb op Spotify kan alle muziek onbeperkt beluisterd worden. Wat een luxe, waarom nog platen, bandjes of cd’s draaien? Zal er een tijd komen dat mij verzamelcollectie ook naar de kringloop gaat?
Tuinvriend Wim heeft ook een uitpuilende LP en singel verzamel muziek. Bij de koffie op het arboretum verraste hij me. ‘In m’n platenkast kwam ik nog wat tegen, zal je vast leuk vinden’. Het is de allereerste LP zonder Justin Hayward en John Lodge en o.a. een singel van Nights in White Satin.
Twee dagen later hoor ik het bericht dat John Lodge is overleden. Op Justin Hayward leeft er nu niemand meer van de band Moody Blues.
Live opteden Nights in White Satin uit 2018 tijdens Rock & Roll Hall of Fame:
Live optreden For My Lady uit 1992 live Red Rocks:
Live optreden The Voice uit 1981 van album Long Distance Voyager:
Live optreden Legend of a Mind 1968 van album In Search Of The Lost Chord:
Moody Blues LP’s in mijn verzamelcollectie:
1969 To Our Children’s Children’s Children
1970 A Question of Balance
1971 Every Good Boy Deserves Favour
1972 Seventh Sojourn
1974 The Great Moody Blues (incl. Days of Future Passed) uit 1967(+CD)
1974 This Is The Moody Blues, dubbel verzamelalbum
1977 The Moody Blues Caught Live +5
1978 Octave
1981 Long Distance Voyager
1983 The Present
1986 The Other Side of Life
1988 Sur La Mer
1989 Greatest Hits (dubbel CD)
1991 Keys of the Kingdom (CD)
Justin Hayward & John Lodge solo LP’s
1974 Blue Jays
Justin Hayward solo LP’s:
1977 Songwriter
1980 Night Flight
1980 CD Classic Blue
1985 Moving Mountains
Ray Thomas solo LP’s:
1975 From Mighty Oaks
1976 Hopes Wishes & Dreams
Deze oude LP’s ontbreken nog: 1968 In Search of the Lost Chord en 1969 On the Threshold of a Dream.
3 reacties op “Wat heb ik toch met ‘The Moody Blues’?”
Ik zou die oude meuk maar gewoon bewaren. Zie bijgaande link:
https://www.vrt.be/vrtnws/nl/2025/09/19/massive-attack-haalt-muziek-van-spotify/
En als Spotify zelf de stekker er ooit eens uittrekt zijn al je afspeellijsten pleite! Kun je helemaal opnieuw beginnen bij een ander.
Mooi verslag Cor
Dat was een prachtig concert in Ahoy. Ik was er samen met mijn vrouw en mijn Duitse herder Tina die het gehele concert in de auto een Opel cadett heeft liggen slapen. Na afloop zat Tina op de motorkap en een concertganger liep op haar af en vroeg ” hoe vond jij de Moody Blues ” Ze trok haar neus en bovenlip op en de man ging er snel vandoor.
Het mooiste moment van het concert dat me altijd is bijgebeven was het prachtige geluid en enorme klank van de bekkens in het begin van het nummer Driftwood.