Tien jaar coroppad.nl

‘Het nieuwe leven van Cor’, ik schreef dit blogbericht op 20 februari 2015. Drie weken ‘eeuwig durende vakantie’ had ik erop zitten, na mijn ontslag bij de TMG mediagroep (zie foto collega’s). Dankzij de transitievergoeding en spaarrekening kon ik het financieel wel een tijdje uitzingen.

De fiets- en wandelbeurs zette me op het spoor voor een lange fietsvakantie tocht naar Santiago de Compostela. Een liesbreuk operatie zorgde dat ik niet 1 april maar op 14 augustus op pad kon. Na zes weken, 4000 kilometer roeifietsen had ik de smaak van dit nieuwe leven goed te pakken. Een betaalde baan zou er nooit meer van komen. Pensioen niet doen? Gelukkig wist ik me wel raad om m’n dagen zinvol te vullen. Ook het bloggen was me na m’n Santiago reis goed bevallen. Inmiddels 500 berichten geplaatst, tijd voor een top-tien van leukste en beste momenten:

1. Augustus-september 2015: ‘Op de roeifiets naar Santiago’

Ervaring deed ik op met fietstochten in Frankrijk en Schotland met Ingmar en Alco, maar deze keer ging ik in m’n uppie op avontuur. Met de bus van Cycle Tours naar Pamplona, waarna het grote genieten kon beginnen. Hitte, regen en fietspech bleef me niet bespaard, maar het werd de reis van mijn leven. Op 1 september 2025 blog ik: ‘Die herrie makende achteras is bijna weer goed. Hoe? Even roets-goeroe Derk gebeld. Doordat ik nogal veel in de regen heb gereden zit er water in de as. Oplossing Derk: WD-40 erin spuiten. Nu heb ik dat wonderspul nog niet gevonden, maar het oliespuitje heeft ook al veel geholpen. Ook de freewheel pakt weer lekker’.

2. Oktober 2016: ‘Kanoën met de Ally van Ingmar’

Wat een geluk dat ik zo’n avontuurlijk vriend als Ingmar heb. Wild- of winter kamperen, niets is hem te gek om z’n ideetjes in praktijk te brengen. Ook bij het kanoën sluit ik graag bij hem aan, zoals bijvoorbeeld op 9 oktober 2016 een kanotocht bij Leusden. Na de kanotocht ontdekte Ingmar dat hij z’n autosleutel had verloren ‘….het ding had-ie veilig opgeborgen in een broekzak met rits, alleen het gat in de zak had-ie niet gezien.  Zoeken in de boot haalde niks uit. Met de tocht zijn we vaak uit de boot geweest, dus kan de sleutel overal liggen. Wat nu? Saskia belde met haar vader, hij wilde ons wel ophalen.  Omdat een uurtje zou duren en we toch niks beters te doen hadden, gingen we maar weer een stukje varen tot het eerste over-draagpunt. De pret die we hadden was behoorlijk getemperd, stilletjes voeren opnieuw door het slootje waar ‘s  morgens nog zo lekker de zon scheen. Maar daar is die grijns van Ingmar toen hij z’n sleutel in het gras bij de 1e uitstappunt zag liggen…..’.

3. Mei 2017: ‘Pappa gaat naar de hippies’

Vanuit m’n tuinen op de Michaëlshof op Wieringen, raakte ik betrokken bij het ecodorpen wereldje. Zo ontmoette de paradijsvogels en ging op bezoek bij gezamenlijk off-grid woonplekken. Zo hielp ik mee in de stand van het Ecodorpennetwerk op het Living Vilage Festival in Dalfsen en beleefde er een prachtig weekend: ‘Zondags gaf Michaël Schouwenaar van de Michaëlshof een workshop. Net toen hij begon kreeg hij muzikale hulp van buurman Antoine Theunissen, die eigengemaakte snaar- en blaasinstrumenten maakt. Spontaan mengt hij zich tijdens de workshop in de groep en improviseert muziek op zijn harp. Michaël liet zich niet van de wijs brengen en liet zijn stem en fluit horen’.

4. Maart 2018: ‘Als er ijs ligt, dan moet je er zijn’.

Afgelopen dinsdag belde mijn neef Gerard nog: ‘Ik ga schaatsen op natuurijs in Friesland ga je mee?’. Altijd ben ik daar voor de porren, maar door die prutwinters staat de ijspret op een laag pitje. Maar de winter van 2018 had nog een toetje. Eind februari vroor het stevig en in Giethoorn kon je schaatsen. Op de ligfiets er op af, ik boekte een B&B in Kalenberg en appte met neef Gerard: ‘Met z’n dochter Charlotte komt hij donderdag langs Bij mijn luxe slaapplek is plek genoeg, dus een overnachting is snel geboekt. Vrijdag is de stevige koude wind iets afgenomen en met z’n drieën doorkruisen we het natuurgebied de Weerribben. Zijn dochter van negen heeft blijkbaar dezelfde schaatsgenen als haar vader, want zij rijdt gemakkelijk met ons mee’.

5. Mei 2019: ‘Scotland is for me’.

Het is mijn vierde reis naar Schotland. Twee keer met Brigit in de vierwieler, vijf jaar terug samen met Ingmar, Alco & Esther naar Arran. Dit jaar samen gedeeltelijk met Ingmar & Marike (eerste week) en daarna twee weken in m’n uppie door Schotland zwerven op de roeifiets. Het zou voorlopig mijn laatste verre buitenlands fietsreis zijn. Een fietsroute boekje van Clemens Sweerman bracht me op de mooiste wegen. Op 28 mei blog ik: ‘Doornat en dik 100 kilometer op de teller, bereik ik het stadje Kingussie, waar een camping moet zijn. Niet gevonden, maar bij het kasteel Ruthven vind ik een prachtige wildplek. Zondag was de meest natte dag met een stuk erg beroerd fietspad langs de A9. ’s Avonds bereik ik de camping van Blair Castle, waar ik me met een echte Schot op de foto laat zetten’.

6. Mei 2020: ‘Watersnip wat ben je mooi’

Corona dient zich aan. Veel evenementen gaan niet door en 2 jaar lang blijven we vaker thuis. Op m’n blog schrijf veel over geschiedenis (o.a. triathlon en familie). Op mijn favoriete vrijwilligers tuinplek Croon & Bergh is het goed toeven bij het kampvuur. Zo haal ik ook m’n vertrouwde De Waard Watersnip tevoorschijn en blog op 21 juli:  ‘Hij lag tientallen jaren zielig op zolder en eindelijk mocht hij z’n prachtige vormen weer laten zien: onze De Waard Watersnip. Vrijdag zette ik hem op in de kwekerij van zorgboerderij Croon en Bergh en sliep er een nacht in. De Watersnip, een katoenen tent van 35 jaar oud, voor mij nog altijd de beste tent ooit’.

7. Juni 2021: ‘Pufhete rit naar oergezellig roeifietstreffen

Sinds het eerste EK roeifietsen in 1999, heeft de fantastische sport mij niet meer losgelaten. Tot 2013 deed ik aan alle EK roeifiets kampioenschappen, waarna de de toertochten volgden. Even leek dit treffen in 2021 door corona niet door te gaan, maar gelukkig pakte Miriam uit Eibergen de organisatie op. Op de roeifiets reed ik naar de Achterhoek, ontmoette m’n roeifietsmaten en reed de lange toertocht. De dag erop zou ik samen met Fred een stuk naar huis rijden: ‘zondag 20 juni kwam ik in gammele staat aan op camping ’t Hofke bij Doesburg. Even terug had ik afscheid genomen van Fred, mijn lijf heeft het af laten weten. Campingbaas Janny vraagt waarom ik al zo vroeg in de middag een plek zoek. Het is mijn lijf die even rust nodig heeft, zeg ik met een krakende stem. Een opgelopen verkoudheid na een aantal pittige fietsdagen’ geef ik haar als reden’.

8. Januari 2022:  ‘Begin het jaar goed, plant een boompje’.

Het is mijn eerste seizoen bij m’n bomenreddersclub Meer Bomen Nu. Op de camping bij Klaas en Laura op Wieringen is er een plantdag: ‘De ontvangst is ’s morgens zeer hartelijk. Koffie, thee en koeken staan klaar en een tiental bomenplanters melden zich. Na het welkom en uitleg gaan we direct aan de slag. Eerst gaan de wilgen aan de buitenkant erin, waarna de struiken volgen. Trudy uit Tuitjenhorn vindt het graven pittig, dus kan stoere Cor wel even helpen. Zo gaat het sneller en we praten gezellig even bij. Verder leer ik Wim uit Warmenhuizen kennen. Hij was werkzaam bij het Landschap, vrijwilliger bij ecodorp Bergen en ligfietser. We hebben veel raakvlakken. Ik nodig Wim uit eens langs te komen bij Croon & Bergh in Burgerbrug’.

9. Februari 2023: ‘De grootste MBN uitslover, dat ben ik’

Opperhoofd MeerBomenNu (MBN) Noord-Holland Bonnie Snoek belde: ‘Cor, je zit in de race voor de verkiezing: de meest actieve vrijwilliger van dit seizoen. Naast de eer is de prijs een gratis groen dak’. Oei, wat een waardering van m’n favoriete club, ik word er verlegen van en ja op m’n keukendak zou ik best een groen dak willen. Op 29 maart wordt het groene dak gelegd:  ‘We zijn geen vroege vogels en lagen nog in bed. Voor Remko was de dag al een paar uur eerder begonnen. Het bedrijf Groendak coach zit in Hendrik-Ido-Ambacht, om de files te voorkomen zijn ze vroeg vertrokken. Het aanleggen doet Remko zelf, maar we maken ook kennis met zijn vriendin Jacqueline. Ze heeft een paar dagen vrij en vond het leuk om mee te rijden. Zo doen we gezellig met haar een bakkie koffie, terwijl Remko in uur tijd het groendak erop ligt’.

10. Oktober 2024: ‘Kou is een emotie’

Altijd ben ik een liefhebber geweest van open water zwemmen. Een paar jaar terug sloot ik me aan bij de groep ‘De Frisse Duik’. Wanneer het warme weer voorbij is, spreken ze elke zondag 8.45 uur af voor een zwemmetje of als het echt koud wordt een dip in het Oude Veer. Zo kan ik het buitenwater zwemmen mooi verlengen. Op 14 oktober blog ik: ‘ Zondagochtend telde onze groep een record aantal zwemmers: met z’n tienen waren we er, waaronder Luuk (zoontje van Sanne). Dat jochie gaat vast trots op school vertellen dat-ie met amper 12 graden in het Oude Veer heeft gezwommen. Handig voor Luuk dat ik m’n camera had meegenomen voor de bewijzen. Het weer was zondag net te doen tussen de buien door. Het waaide stevig, maar de zon verdreef even de wolken, het gaf perfecte plaatjes’.