Rondje Oentsjerk met hindernissen

Het jaar 2014 zit er nog niet op, maar om nog een kanotochtje te maken, moeten we toch opschieten. Op een bewolkte zondag trokken we (Cor, Ingmar en Marieke) er voor een dagje op uit. Uit de kanobijbel werd dit keer gekozen voor de tocht ‘Rond Oentsjerk/Oenkerk’, wat ten noordoosten van Leeuwarden ligt. Bij het plaatsje Oudkerk legde we de Canadees te water.

Hier stroomt het eeuwenoude riviertje de Murk, die we zuidwaarts nemen. Onderweg komen we verschillende roeiers tegemoet. Altijd leuk wanneer wij roeifietsers hun ‘familieleden’ treffen.

We weten het nog net droog te houden bij ons eerste rustpunt. Op een steiger nuttigen we een bakkie vers gezette koffie, want de brander is natuurlijk mee. De mannen in de viermans boot doen het luxer in het verderop gelegen restaurant aan het water. We hebben de wind in de rug, wanneer we oostwaarts varen over de Grote Wielen. Voorbij Rijperkerk gaat de route slingerend naar het noordoosten. Af en toe krijgen we regenbui om ons oren, maar dat kan de pret te drukken. We varen door de groene weilanden met amper wegverkeer. Op een viertal plekken (stuwen en dammen) dragen we de boot over.

Pannenkoeken

Rond het middaguur beginnen de magen te knorren. Tijd dat Cor z’n flessen met thuis klaargemaakte pannenkoekenmix te voorschijn haalt. Gelukkig is het net droog geworden, zodat we in de luwte van een bosje ons bivak opslaan.  Vlakbij ons loopt een fietspad en ik zie de verbaasde voorbijgangers denken ‘wat voor zigeuners zitten daar nou?’.

Het zwaarste stuk van rondje Oentsjerk was aangebroken.  Het is nu echt gedaan met windje in de rug en moeten nu opboxen tegen een opstekende noordwesten wind. We varen nog altijd door het rustige Friese landschap met als enige gezelschap de koeien in het weiland. Net voorbij een overdraagpunt komen we bij een smal slootje dat bijna door het riet is dichtgegroeid. Onmogelijk om te varen, ik en Marieke stappen uit gaan lopen, terwijl Ingmar zich voortploetert door het slootje. Een kilometer verder is de sloot weer te bevaren, maar daar dient een veel moeilijker opstakel aan.

Mooi verscholen in het rietlandschap ligt het Eeltjemeer, die we een stukje moeten nemen. De wind was intussen aangewakkerd tot zes, waardoor het meertje een stevige golfslag had. Met kop recht op de golven, zouden we ’t misschien redden.  Maar de kortste route was schuin op wind, met aan lagerwal een rij keien. Na tien meter varen wisten we het, dit gaan we niet redden! Voordat de boot omslaat (onze tassen waren niet eens vastgebonden..) terug in z’n achteruit naar het beschutte vaartje.

Ja, wat moet je nu doen? Het Eeltjemeer was de enige route om terug bij de auto te komen. Dan maar de Canadees op de kant trekken en lopende de auto halen. Dat werd leuke, uur durende wandeling naar Oudkerk. Teruggekomen lagen de boot en tassen netjes op ons te wachten, want Friezen zijn geen dieven. En raad eens wat we in het tentje Smultaria in Den Oever deden….?

Casper Reininga heeft een schitterende film op You Tube gezet over de Ruiten AA. Deze tocht staat zeker nog op ons verlanglijstje!!