Dochter Astrid schrijft op facebook: Sinds tijden weer een lekkere fietstocht gemaakt met papa op de roets langs de kust. De buikspieren hadden het zwaar vandaag. Ze heeft helemaal gelijk en het kwam maar net goed af, want vanochtend stuurde ze me een sms: hoi pap, ik wilde gaan fietsen maar heb de kabel eraf gereden:(
Nadat ik haar een korte cursus gaf ‘hoe leg ik elastiek en dynema touw om de roeifiets’, vertrokken we. Ik op de M5 ligger, zij op de roets. Niks te klagen over het tempo ze kan me gemakkelijk bijhouden. Uitgezonderd het moment dat een scooter ons passeerde, ik dook in het zog en Astrid moest lossen. Toch weet die dondersteen de achterstand klein te houden. Wanneer ik een paar kilometer op een bankje op haar wacht is ze er al binnen een minuut. Even uitblazen en tot mijn verbazing zegt ze: ‘Pap, precies op deze plek heb ik voor het eerst leren roetsen’. 
Bij Burgerbrug gaan we de vlotbrug over en rijden naar de kust van Petten. Ze had nog niet gezien hoe de zand suplementie eruit zag. We laten ons samen op de foto zetten door vriendelijke Duitser (een attractie op zich), beklimmen het duin met het fantastische uitzicht en scoren een ijssie in Callantsoog en praten nog wat over die goeie ouwe tijd. Astrid: ‘weet je nog dat ik vroeger bij je achterop de lig- of roeifiets zat’. Wanneer ik thuiskom gelijk naar de stapel schoenendozen gelopen waar de nog honderden ‘nog in-te-plakken-foto’s’ zitten. Daar moet ik er vast nog eentje van hebben, kan mooi bij me blog. (helaas foto niet gevonden). Hier de foto saampies….