Michaëlshof
Vrijwilligerswerk buiten, dat houdt me op de been
Toen ik vijf jaar geleden m’n betaalde werkzame leven afsloot, ben ik niet achter de geraniums blijven zitten. ‘Pensioen, niet doen’, las ik als waarschuwing. Eeuwig op vakantie zijn, lijkt veel leuker dan het is, dus stortte ik me op het vrijwilligerswerk. In maart kwam er bijna een eind aan door de corona lockdown. Plotseling werd ik aan de ketting gelegd. Sinds juli mag ik gelukkig weer erop uit en in de natuur m’n gang gaan. Na het wroeten in de aarde mag Brigit m’n prutkloffie in de was gooien. Minstens de...
read moreVandaag beginnen: niets verspillen en gezond blijven
“We zouden wat meer een scharrelmens moeten worden. Zoeken naar een mens en milieuvriendelijk bestaan. De voorkeur geven aan kleinschaligheid. Kwaliteit stellen boven kwantiteit”. Tsjonge Cor, wordt het niet eens tijd om vandaag te beginnen….? Dat van die scharrelmens staat in het boek van Sietz Leeflang: ‘Vandaag beginnen’, uitgegeven in 1979! Sietz leeft helaas niet meer, maar was zijn tijd ver vooruit. Zijn visie probeer ik dagelijks in de praktijk te brengen. Deze winter worden er vooral heesters in het...
read moreIs het boek ‘Michaëlshof’ uit?
Lekker rotzooien in de natuur, vijf jaar lang deed ik dat bij ‘De Michaëlshof’ op Wieringen. Helaas overleed grondlegger Michaël en het paradijsje is verkocht. Zaterdag was de laatste opruimdag met de tuinploeg en familieleden. Voor de derde keer werd een container gevuld en bij het kampvuur was het laatste gezellig samenzijn…. Edwin, Mirjam, René, David en Hans bij de container. Het zou best kunnen dat ik (en de tuinploeg) volgende jaar met de nieuwe eigenaars (o.a. Teun en Marja) een klik krijgen en door mogen gaan met...
read moreIn de knoop, uit de knoop bij de Michaëlshof
Graag wil ik de touwtjes in handen houden. Soms kan zo’n touw ook lelijk in de knoop zitten’. Typisch de Michaëlshof: een prachtige plek, maar net als de natuur soms erg weerbarstig. Op 4-5 mei stond het in het teken van ‘Opruimen Vatrop’. Sinds het terrein te koop staat is er flink gewerkt om wat ruim veertig jaar bewaard is, weg te gooien. Zaterdag was de romneyloods (Nissehut) aan de beurt, die nog boordevol ouwe meuk stond. ‘Mooi hout, moet dat echt weg? Of dit bankje is eigenlijk nog prima te...
read moreLeef je droom, bij ‘Hof van Moeder Aarde’
Samen wonen en werken op één plek. Lukt dat zonder hommeles? Sinds ik bij de Michaëlshof ben, heb ik hier veel mee te maken. Dit weekend reed ik naar de Achterhoek waar de ecodorpclub samen kwam bij het ‘Hof van Moeder Aarde’. Het werd mijn zesde ‘Ecodorpnetwerk weekend’ en weer eentje om in te lijsten. Bij de Michaëlshof oefenen we elke woensdag tijdens het tuinieren in samenleven. Nu Michaël is overleden, wordt er een opvolger gezocht die hetzelfde gedachtegoed wil voortzetten. Een ondernemer met een groen en sociaal...
read moreMichaël: een bijzonder mens heeft ons verlaten…
De hemel zei: ‘Alle wezens hebben een tijd van leven en een tijd van sterven. Het is tijd om plaats te maken voor wat er daarna komt. Zo is het altijd gegaan, en zo zal het altijd moeten gaan’. Dit lees ik in het boek ‘De belofte van de wolven’ terwijl mijn gedachten in flarden door mijn hoofd zwerven naar Michaël Schouwenaar. De oprichter en inspirator van de Michaëlshof overleed na een ziekbed op vrijdag 7 december. Ik leerde deze bijzondere man kennen in de zomer van 2015 en hij zette me op het spoor van...
read moreTherapeutisch roeifietsen
Op ziekenbezoek bij iemand in Amsterdam. Dat kan voor mij qua vervoer met de trein, op de roeifiets of in combinatie. Ik koos dit keer voor de combinatie. Een wijs besluit bleek zaterdag, toen ik terug reed en de ongewilde levensles van het bezoek wat beter kon verwerken. Dat sporten therapeutisch voor het hoofd is, wist ik al een tijdje. Dus kies -als het even kan- als vervoermiddel de lig- of roeifiets. Het aangename dus met het nuttige verenigen. Nou is een ritje Anna Paulowna-Amsterdam Noord op de fiets net even te gek. Dus koos ik om...
read moreWaardig afscheidsfeest van idealist Michaël
Je weet dat je spoedig komt te overlijden, maar in levende lijve wil je nog al je dierbaren een keer ontmoeten. Dus hou je een ‘afscheidsfeest’. Michaël Schouwenaar van de Michaëlshof deed het zaterdag, ik mocht het mee-organiseren en het werd één van mijn ‘meest bijzondere feesten’ ooit! ‘Nu ik weg ben schijnt het helemaal in elkaar te storten’. Gelukkig kon Michaël er luchtig over zijn, tijdens zijn speeches. ‘Je hoef hier niet naar een depressief, verdrietig, stervend mannetje te kijken, want ik...
read moreDe dood, hij achtervolgt me
Niet al te leuk, die vallende blaadjes. Maar als de dood om de hoek komt kijken, dan is het oppassen geblazen. Deze maand heb ik helaas opvallend veel met de dood te maken. Soms mooi, soms beroerd. Even uitleggen… Jubelend vertelde ik in september aan mijn vrienden: ‘Ik heb een betaalde baan!’ Het werk in de uitvaartbranche bleek een kort avontuur. Emotioneel had ik weinig moeite om met de dood om te gaan. Het goed rijden in de rouwwagen, was helaas de belemmering om de maand proeftijd verlengd te krijgen. Ongeveer...
read moreMichaëlshof: een zinkend schip of een nieuw begin?
Deze aanhef gebruikte Maartje (bewoonster van de Michaëlshof) in haar noodkreet. Zaterdag was ik op ziekenbezoek bij eigenaar Michaël Schouwenaar van de Michaëlshof en hadden met het bestuur overleg over de onzekere toekomst van dit paradijsje op Wieringen. Het staat vast dat er een koper wordt gezocht van de Michaëlshof, het liefst een partij met overeenkomstige idealen als Michael en de stichting. Maar wat gebeurd er met de bewoners René, Maartje en Yoka en de tuinvrijwilligers en anderen bezoekers? Hopelijk wordt er een koper gevonden, die...
read more
Recente reacties