Na vier aflevering kwam er donderdag plotseling een toetje. Joop Stevens belt: ‘Ik hoorde dat je bezig was een boek te schrijven, dan heb ik iets waar je heel blij van wordt’. Vrijdagavond kwam Joop langs, met zijn verzameling van twintig plakboeken over het Kwartje Triathlon Anna Paulowna.
Daar mocht ik m’n tanden inzetten…. Sowieso verbaasde me dat er een fotoboek bij zat van mezelf. Jaren terug samengesteld uit de tijd dat ik aan zwart/wit fotografie deed. De andere boeken kwamen uit 1989 tot en met 2005, de jaren dat Joop Stevens actief triatleet was. Heel leuk om door te bladeren, want bijna dezelfde jaren ben ik ook zeer fanatiek met deze sport bezig geweest. Tijdens het bakkie koffie vertelde Joop enthousiast over zijn sportverleden.
Toen hij in 1989 voor het eerst meedeed was hij 46 jaar en finishte hij als 235e (van de 240) in 3 uur en 18 minuten. Het zwemmen was voor hem het lastigste onderdeel. Ondanks extra zwemlessen, heeft hij nooit de crawlslag onder de knie gekregen. Meestal kwam hij als laatste het water uit, waarna de inhaalrace begon. Met zijn beste onderdeel lopen kon hij nog wat concurrenten inhalen. Bij elke editie werd hij als een held ingehuldigd door zijn leerlingen (Joop was leerkracht op de Sint Janschool). Ook onderweg moedigden de kinderen hem met spandoeken aan, wat hem een groot plezier deed.
Zijn record tijd stamt uit 1997, toen hij 2.46,47 op de klokken zette. Het triathlon-virus sloeg bij Joop écht in door ook aan wedstrijden in de buurt mee te doen, zoals Wieringerwaard, Wieringen en Schagen. In Waarland dacht hij ‘stiekem’ mee te kunnen, niet rekening houdend met familie die daar woonde en van zijn deelname hoorde. Ook hier werd hij met bloemen binnengehaald.
Toen hij in 2002 als 59 jarige voor de 14e keer meedeed, stond er een groot interview op de voorpagina van de Triathlonkrant. Het artikel eindigde dat de ‘feeling’ met zwemmen voor hem wel nooit beter wordt. Voor Joop maakt het echter niet uit. ‘Het gaat in zijn ogen om de persoonlijke overwinning van de race tegen de klok’.
In mijn vorige afleveringen ‘diep duik in…’ verschenen nogal wat deelnemers die vaak hoog in de uitslagenlijst voorkwamen. Hoewel de naam van Joop Stevens altijd op de laatste bladzijde stond, mag deze sympathieke sporter uit Breezand niet ontbreken. Respect Joop voor de 25 kwartjes triathlon’s die je als veteraan op je naam heb gezet!
Wanneer ik met Joop verder in het verleden duik, komt hij natuurlijk ook op de tijd van het vissen op de Waddenzee. Hier kent hij mijn vader Jaap Zwaag goed van. Ze spraken elkaar vaak bij ’t Kuitje, de plek waar de boten de zee in gingen.
Zelf ben ik maar weinig met m’n vader mee geweest. Uit verveling van het wachten op de vis, ging ik maar zwemmen in zee. Het pieren steken en aan een draad rijgen om te kunnen poeren, vond ik nog de leukste bezigheid.