‘Hey Cor, ben jij toevallig thuis? Dan wil ik je een boek komen brengen dat je hoogstwaarschijnlijk interessant zult vinden’. Een leuke app van Derco. Vrijdag kwam hij langs met het boek: ‘Wild Kamperen’. Tijdens het lezen komen mijn wildkampeer avonturen naar boven.
Met een lach krijg ik het boek ‘Wild Kamperen’ van de Belgisch/Nederlands beroepsavonturiers Zoë en Olivier (zie WeLeaf) van Derco. ‘Ik had het per abuis dubbel besteld en dacht gelijk dat jij dit boek ook wel zou willen’.
Als Derco aanschuift bij onze eettafel zorgt Brigit voor de koffie terwijl ik het boek doorblader. Ik ken de schrijvers. Uit de bibliotheek had ik hun vorige boek ‘Op eigen kracht’ al gelezen. Hun nieuwe ‘Wild kamperen’ is ook prachtig en staat bomvol kampeerfoto’s en krijgt een mooie plek op de plank bij mijn reisboeken (naast die van Jolanda Linschooten/Frank van Zwol). Zulke boeken leen je niet, maar moet je hebben om ze elk moment te kunnen lezen Dank je wel Derco!
Intussen praat ik met Derco bij over wat ons samen bindt. Over onze jongste dochter Astrid die de lief is van zijn zoon Yoeri (….die cruise naar Noorwegen, zouden jullie dat ook willen…?). Derco ken ik ook als fanatieke MeerBomenNu vrijwilliger (…ga je nog naar het bomenfestival?).
Uiteraard hebben we het ook over z’n fietsreis van deze zomer. Hij fietste van Maastricht naar de Middellandse zee. Ik haal m’n doos met fietsrouteboekjes tevoorschijn en laat hem de Katharenroute door de Pyreneeën zien. ‘Die is mij te zwaar, dus mocht je plannen hebben Derco….?’.
Na mijn laatste fietstocht door Schotland in 2019 ben ik amper meer in het buitenland geweest en weet niet of verre tochten er ooit nog van komen. De natuurkampeerterreinen van ‘Het Groene Boekje’ of die van de ‘NTKC’ in Nederland bevallen me ook prima.
Over ‘Wat is wildkamperen?’ lees ik in het eerste hoofdstuk: ‘bivakkeren, vrij kamperen, slapen op plekken die geen camping zijn. Er is geen definitie die duidelijk aangeeft waar de grens van wildkamperen begint of eindigt…’.
Ik ben gerust. Deze zomer stond ik zeker vijf keer niet op een camping, dus in het wild gekampeerd: bij gastvrijleden van de NTKC, in de tuin van Vatrop op Wieringen en m’n geheime adres op de zorgboerderij.
Ooit leerde Ingmar mij hoe je moest wildkamperen in Nederland: bijvoorbeeld paalkamperen in het bos bij Austerlitz. Of tijdens onze kanotocht over de Hunze aan de oever van deze rivier in Drenthe. Daarna ging ik in 2015 op fietstocht naar Santiago de Compostella. Vanwege de kosten en avontuur kampeerde ik regelmatig in de natuur. Later werd ik in Nederland wat overmoedig, werd weggestuurd in Gaasterland en kreeg midden in de nacht bezoekers toen ik bij Millingen aan de Rijn stond. In m’n hoofd zitten de mooie wildkampeer ervaringen en in m’n foto archief de bewijzen. Een selectie van een aantal mooie ‘geheime’ plekjes hieronder:
In m’n reisverslag staat: ‘zo’n 4000 kilometer geroetst, 43 overnachtingen waarvan 4 illegaal en 2 in de tuin van een hostel’. In update #20 staat; ‘Twee dagen in het wild gekampeerd. In het stadje Ona in de tuin van een gesloten albergue, geen lekkere plek. De dag later vlakbij Lagran een droomplek gevonden, daarna gesmuld van ‘Speedy Gonzales’ (globetrotter maaltijd. Het zondagochtend ontbijt was heerlijk met muziek van Bram Vermeulen’. Eind van de middag kom ik in Puenta la Reina en kampeer in de tuin van de albergue.
Sinds ik hier vanaf 2019 vrijwilliger ben, heeft m’n tentje talloze keren bij de kampvuurplek gestaan. Ook Madeleine is een liefhebber van kamperen en heeft hier zelfs een geheim plekje. Vrijdag 20 september nog zat ik er met Bartel tot middernacht bij het kampvuur. Hopelijk kan ik nog jaren van de heerlijke plek genieten!
Tot maart dit jaar reed ik elke week op de roeifiets naar de Michaëlshof, wat in 2020 Rijk aan het Wad ging heten. In het voorjaar stopte de tuinploeg en is het wachten op wat er komt. ‘Je mag altijd op ons landje kamperen als je dat wilt’. De kinderen van overleden Michaël Schouwenaar bezitten nog een stukje land van wat ooit de Michaëlshof was. Als afsluiting van mijn reis ‘rondje Noord Nederland’ heb ik er 19 juni nog m’n tent gezet en kampvuurtje gemaakt.
Bijna elk jaar kampeer ik in de kunsttuin van Marieke en Aloysius in Nij Beets, alleen dit jaar is het er nog niet van gekomen. Marieke maakt prachtige beelden, waarvan er eentje (hoofd van man met punthoofd) op mijn verlanglijst staat. Het weegt 10 kilo, zal het lukken om hem de volgende keer op de roeifiets mee te nemen?
In m’n blog staat: ‘Mooie wildplek bij kasteel Ruthven bij Kinussie’. Het is voorbij met het mooie weer, hoera eindelijk Schots regenweer. Doornat en dik 100 kilometer op de teller bereik ik Kingussie waar een camping moet zijn. ‘Niet gevonden, maar bij het kasteel Ruthven vind ik een wildplek. De dag erop was het de meest natte dag en trof ik een erg beroerd fietspad langs de A9. ’s Avonds sta ik op de camping van Blair Castle. Maandag beleefde ik de mooiste roetsdag. Het zonnetje schijnt, op asfalt zonder gaten rij ik langs loch Tay…..’.