Vier dagen is Ingmar met tien vrouwen op stap. Hoe krijgt hij dat voor elkaar? ‘Kom maar gezellig langs. M’n kano heb ik mee, daar mag je mee varen’. Die uitnodiging laten we niet lopen, dus ging ik met Wim op kanotrip in Friesland.
Net als vorig jaar was Ingmar de reisleider van de ‘Mini-pelgrimage Camino St. Odulphus’ in Friesland. Hij doet dit in opdracht van Irene op Stap, een kleine reisorganisatie voor alleenstaanden die graag wandelen. Dit keer vertrokken de wandeltochten vanuit een camping in Roodhuis (vlakbij Sneek).
Het gezelschap waren kwieke vrouwen van rond de zestig. Kim en Jan van Pipping Hikes/Pippin Foods zorgden voor een comfortabele 1-persoons-tent die sfeervol was ingericht met een stretcher en luchtmatras, een lampje en elektriciteit. Het eten maakten ze vanuit hun foodtruck.
Toen Wim en ik dinsdag aankwamen, was Ingmar met zijn vrouwen op stap en maakten we kennis met Kim en Jan van Pipping Hikes. Ze wisten dat we de Ally kano mochten lenen. Ook Gerard en Gerda waren er met hun campertje en kano op de uitnodiging gekomen. Camping de Finne in Roodhuis is een prima plek voor kanotochten, bijvoorbeeld naar Sneek (zuiden). We besloten eerst tegenwind te varen naar het noordwesten richting Wommels. In Oostereind willen we opsteken, helaas het café is gesloten. Kriskras varen we door de slootjes van het pittoreske plaatsje om daarna met windje in de rug weer terug te gaan.
‘Mogen we hier aanleggen’, vraag ik aan een vrouw als we weer aankomen bij onze camping in Roodhuis. Het was Corrie een deelneemster van wandeltocht. ‘Nou, ik zou het niet weten, dat zou u aan de campingbaas moeten vragen’. Mijn toneelspel duurt maar kort als Wim zegt: ‘Wij staan hier ook hoor en de kano is van Ingmar’. Als we uitstappen komt hij aanlopen en maken kennis met de andere vrouwen.
De dag erop gaat de kanotocht voor de wind naar Sneek. We strekken de benen in het plaatsje IJsbrechtum. In 2015 werkte ik een week in de tuin van de Epema State (namens Vobula). Het statige landhuis van jonkheer Tjalling van Eijsinga ziet er onbewoond uit. Als we de buurman spreken, horen we dat het sinds kort door een stichting wordt beheerd. In Sneek varen we een rondje binnenstad en slaan wat fastfood naar binnen. Jammer voor degene die van een spannende verslag houden, we slaan niet om en komen weer veilig met gevulde magen terug op de camping.
