Kop of kontje

Mijn favoriete klus bij de eendenkooi in ’t Zand is rietmatten maken. Ik stak daarom vanmorgen als eerste m’n vinger op toen het werk werd verdeelt bij het Landschap Noord-Holland. ‘Jullie kunnen zo aan de gang, alles ligt klaar’, kregen we als instructie van opperbikkel Pim mee.   

Chris, de kooiker van de eendenkooi had kennelijk veel vertrouwen in zijn vrijwilligers. We konden namelijk nog helemaal niet gelijk aan de gang, maar moesten helemaal vanaf nul beginnen. ‘Laat dat maar aan mij over mannen, dat klusje heb ik vaker gedaan’.

Merijn en Ab waren iets minder ervaren in rietmatten maken, dus ik zal hun wel even les geven in dit ambachtelijke vak. ‘Daar liggen de rollen ijzerdraad. Merijn pak jij de dikke die hebben we het eerst nodig’. Gelijk ging het mis bij het afwikkelen: in de knoop! Gelukkig Ab krijgt het voor elkaar en drie draden worden gespannen op het houtenframe. Het zelfde geklungel hebben we als we de dunne ijzerdraad op de klosjes gaan rollen.

Inmiddels is een kwartier verstreken als we met het voorbereidende werk klaar zijn. Opnieuw mag ik de schoolmeester spelen: ‘Mannen, nu gaan we de bosjes riet knopen en dat doen we om en om’. Om de boven- en onderkant van de riet gelijk qua lengte te krijgen, binden we eerst een bosje met de bovenkant (kop) en daarna net andersom (met de kont).

Daarna was het de kunst op de juiste hoogte van de mat te krijgen. Een lat van bijna 2 meter diende als voorbeeld, maar het riet was minder hoog. Ook nu kon ik mijn rietmatten vakbekwaamheid demonstreren.

Als de nieuwe rietmat vorm begint te krijgen, is de koffiepauze aangebroken. Een bijzondere dit keer, want voor Sipke is het zijn laatste. Hij is de tachtig jaar gepasseerd en heeft besloten te stoppen met zijn werk als Kruiszwin-bikkel. Het werd uiteraard gevierd met eigengemaakte appeltaart en veel slagroom.

Onze Friese Sipke hoort bij de ouwe-hap van de Kruiszwin bikkels en ik ken hem ook al van de tijd dat hij in het bestuur van zwembad Den Krieck zat. Ongelofelijk dat hij op zijn leeftijd nog zoveel energie. Als een jonge aap klimt hij op de lastdrager om het maaisel aan te stampen. We pakten een extra lange koffie & appeltaart pauze, waarna de meerderheid van de bikkels naar huis ging. Ik-de-uitslover vond het nodig nog een uurtje aan de rietmat te werken. Gelukkig was Co ook zo fanatiek en konden we de klus bijna afmaken. Nu maar hopen dat Chris het resultaat straks goedkeurt….