‘Daar is de uitkijktoren, zullen we hier even aanleggen?’ Samen met Wim vaar ik met de canadees richting Oudega. Er ligt geen steiger en voordat ik het in de gaten stapt hij uit, verliest z’n evenwicht… Een paar flinke vloeken, plons daar ligt Wim in het water en ik er achteraan….
Een paar uur later zitten we in de tipi van Ingmar & Marieke aan het bier & borrelnoten. ‘Nou je kan een mooi verhaal schrijven op je blog Cor’ zegt Ingmar en de sterke verhalen borrelen naar boven. Hij heeft met z’n Marieke ook de nodige kano ellende meegemaakt. Van de keer in de Ardennen toen hij voor de 2e keer in het koude water terecht kwam. Of die keer dat ze in Bergen in de canadees stapten en direct omgingen. Ik stond nog aan de kant en lachte me rot!
Dit keer was ik de sigaar. Wim is nog niet zo bedreven in canadees varen en zelf ben ik wat gemakzuchtig geworden. ’s Middags hadden we al een tochtje naar Heeg gevaren. ‘Even opsteken bij dit terras?’ Prima Wim, nemen we een biertje en varen via een lusje weer terug naar onze camping Poelzicht.
’s Avonds varen we opnieuw, nu met Ingmar en Marieke richting Oudega. Varen met een open kano en harde wind is link, dat merkte we ’s middags al. Nu was de wind een stuk minder. M’n waterdichte tas met reserve kleren en m’n mobiel gaan mee. We varen slingerend tussen de rietkragen en jagen een jonge eend op. Ik zie Marieke foto’s maken en pak ook m’n mobiel. Tsjonge was is het prachtig hier. De waterdichte tas gaat open en m’n mobiel leg ik er bovenop. Vijf minuten ligt de canadees ondersteboven, de tas drijft in het water en mobiel lig ergens op de bodem….
Paniek! Gelukkig is het niet koud. We trekken de boot aan kant. Wim leent een broek en jas van Ingmar en mijn jas is nog redelijk droog. Als een haas varen we terug. Een warme douche doet de ellende een beetje vergeten.
Het ideetje om te gaan kanoën kwam van Ingmar. Hij is sinds een paar jaar weer loonslaaf en had behoefte om een weekje op pad te gaan. Op de app hoorde ik dat hij ging wandelen in Friesland. Op een boerencamping in Nijhuizum bij Workum stond z’n tipi tent. Vanuit dit basiskamp maakt hij z’n wandelingen. Woensdag roetste ik naar hem toe, een mini fietstochtje voor bejaarden. Zeventig kilometer, maar door de fietsbus Afsluitdijk gaan er dertig af. In de haven van Makkum komt de brander tevoorschijn, tijd voor koffie en warme soep. ’s Avonds demonstreer ik opnieuw m’n kookkunsten en Ingmar mag van mijn bonenschotel meegenieten. Zijn globetrotter maaltijd belandde in het gras nadat hij z’n spiritusbrander en pannetje omstootte.
Donderdag rij ik tien kilometer naar Heeg. Een pareltje Camping Poelzicht, gerund door vader en zoon waar ik direct in gesprek mee raak. Zoon runt de boerderij, zestig koeien, vader woont in de vervallen stolpboerderij van bijna 200 jaar oud. De camping ligt schitterend rustig aan het water, hier gaan we vaker naar toe!. Daarna een onrustige koude nacht. Ik droom over het verlies van m’n mobiel: ‘…..m’n roeifiets parkeer ik bij de telefoonwinkel. Als ik terug kom is het voorwiel gestolen….’. Gelukkig valt het in het echte leven mee. Zo’n geintje kost natuurlijk pittig wat geld, maar de dag erop kan m’n nieuwe mobiel bijna alles weer. Bij het volgende kanotocht toch wat voorzichtiger zijn Cor, dan heb je vast ook wat meer foto’s!
Één reactie op “Help m’n mobiel is verdronken”
Gewoon lekker laten gaan die mobiel, heel verstandig. Toevallig deze week op de NOS-site het tragische nieuws dat het ook anders kan aflopen: “ De 41-jarige man zat met een aantal familieleden en bekenden op een boot op De Weerd, een van de Maasplassen bij Roermond. Op een gegeven moment viel een mobiele telefoon van een van de opvarenden in het water. De man sprong erachteraan, maar kwam niet meer boven water.”