Geslaagd voor koning Pannenkoek

‘We bakken ze bruin in 2022’, was onze wens op het vorige nieuwsjaarkaartje. Daarnaast heb ik een naam hoog te houden als het gaat om pannenkoeken bakken. Logisch daarom om in december nog twee keer los gegaan met deze hobby. De titel heb ik op zak: Cor is de enige echte koning van de pannenkoek!

Bij Rijk aan het Wad op Wieringen was maandag 12 december de generale repetitie. We vierden onze laatste werkdag met de tuinploeg met pannenkoeken eten bij het kampvuur. In 2021 vonden m’n tuinvrienden dat helemaal te gek, dus mocht ik opnieuw op de rocket stove aan de slag. 

Voor een aantal tuinders was dit een nieuwe levenservaring in ‘hoe leuk kan iets simpels zijn’. Daarom bedacht ik het plan om m’n verjaardag dit jaar ook in het teken van het pannenkoeken bakken moest staan. Voor de generale repetitie op Wieringen slaagde ik glansrijk. We troffen koud maar zonnig winterweer. Nadat de 2 koekenpannen opgewarmd waren, ging het bakken als een speer. 

De baksels met of zonder krenten en appels werden erg lekker gevonden en in no-time had ik er 2 pakken doorgejaagd. M’n gasten vermaakten zich prima, hielden het kampvuur brandende en speelden intussen met het Wierings kwartet.

Tuinopperhoofd Marja schrijft op Facebook: ‘Pannenkoeken bakken, welverdiend na een jaar hard werken! Dank jullie wel lieve mensen, met elkaar houden we Rijk aan het Wad mooi’. Ze stuurde ons een paar dagen later een mail: ‘gelukkig hebben we de foto’s nog….’. Marja heeft gelijk het was super, leuk die plaatjes bewaren we voor het plakboek.

Maar het échte feest was op dinsdag de 20e bij Croon & Bergh in Burgerbrug. Hier heb ik de ontdekking ooit gedaan (met dank aan Robert) om met rocket stove pannenkoeken te bakken. Eerst mochten m’n tuinmaten smullen. Voor m’n vrienden was de tweede ronde eind van de middag als de zon ondergaat. Lekker dat die nachten rond mijn verjaardag lang zijn. Zo heb je tenminste wat aan het kampvuur als het snel donker wordt.

Mijn tuinmaat Wim krijgt de smaak van het fikkie steken ook te pakken. ‘Ik blijf nog een half uurtje’,  maar vertrok met een big smile pas later op de avond. Nooit had hij zulke lekkere pannenkoeken gegeten, gaat het gerucht.

De grootste verrassing was het bezoek van dochter Astrid, die met Yoeri het ruige leven van haar vader wilde meebeleven. Brigit was iets minder gecharmeerd van mijn kampvuur avontuur: ‘Wil je je buiten uitkleden, met die stinkende kleren kom je het huis niet in….’