Categorieën
Natuur Rijk aan het Wad / Michaëlshof

Retourtje naar de geul op het wad

Ooit heb ik wadgelopen naar Schiermonnikoog. Dus wist hoe mooi dat was. Maar dat je ook bij ons in de ‘achtertuin’ kon wadlopen, daar kwam ik op m’n ouwe dag wat laat achter. Vanaf Wieringen werd het een heen-en-weertje naar de vaargeul.

Na de zweethut ceremonie met de Ecodorpers, kreeg ik dit lekkere toetje van die legendarische vrijdag 9 juni: lopen op het Wieringse wad! Niet met hoge gympies, maar op blote voeten sopten we met z’n vijftienen door de bagger. Vanaf het terrein van de Michaëlshof loopt een slingerend voetpad naar de Waddenzee. Hier deponeren we onze schoenen, waarna gids Michaël ons de weg wijst. Hij zet er de gang, sommige kunnen hem amper bijhouden. Door de stevige bries is het wad niet watervrij, waardoor we tot de enkels wegzakken. We springen over een paar glisjes (kleine stroompjes), daarna wordt de grond harder. Na een krap uurtje lopen, zijn we op de bestemming: het grote water, waar de vaargeul begint. De temperatuur van het zeewater valt mee, lekker om te zwemmen. ‘Wie is zo gek om samen met mij de zee in gaan?’ Niemand is er voor te porren, dus we houden het met maken van foto’s bij de kustlijn en keren weer terug naar de vaste wal van Wieringen. Een minuut van ons wadlopen is te zien op dit filmpje:

https://www.youtube.com/edit?o=U&video_id=fqLKTtbKVFM

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *