Mijn stenen hart

Het mag afgestreept worden van m’n bucketlist, ‘Een zweethut ceremonie meemaken’. Het maakte onderdeel uit van het Ecodorpen Netwerkweekend bij de Michaëlshof. Met z’n tienen heb ik vrijdag ochtend deze spirituele ervaring meegemaakt.

De vuurmannen Hans en Michaël hadden ’s morgens nog een pittige kluif om de stenen te verhitten. Het regende de eerste uHet regende de eerste uren pijpenstelen. Het schepte wel een mooie band tussen de deelnemers (Cor, Monique, Gerda, Marjanne, Cornelis, Nils, Bouwie en Emma). In onze regenpakken, schuilend in het houthok wachtte we geduldig op de voorbereidingen.

Over de zweethut reinigingsritueel was mij weinig bekend.

Op internet vind je leuke filmpjes, maar ik wilde zonder voorkennis de ceremonie ervaren. Vooraf kreeg ik het verzoek om extra handdoeken en een omslagdoek mee te nemen, maar ook ‘pen en papier’ en ‘een kracht voorwerp’. Op het papier schrijf je wat je kwijt wil (mijn angst dus) en verbrand het in het vuur. Het kracht voorwerp leg je op het altaar bij de zweethut. Ik koos voor een ‘stenen hart’ wat ik ooit kreeg na afronding van een mindfulness cursus.

Ishi, een man van Indiaanse afkomst, had de leiding over de ceremonie. Deze was in vier sessies, koppelend aan de vier windrichtingen. Ishi vertelde dat de warmte ook diende om ‘het ijs dat om je hart zit’ te laten ontdooien. Op het altaar lag ‘mijn stenen hart’, maar in de zweethut kon ik ervaren hoe het ijs om m’n kloppend hart smolt! Met zweten verlies je veel vocht, maar je maakt ook een reis door in je hoofd. Heel indrukwekkend! De zweethut ceremonie, een ervaring die ik vaker wil beleven.

Meer over de zweethut
Inipi, zoals de Indianen de zweethut noemen, is een oeroude ceremonie, die in veel oorspronkelijke culturen als reinigingritueel heeft bestaan. In West-Europa zijn wij het meest bekend met de zweethutrituelen die afkomstig zijn van de Noord-Amerikaanse Indianen. De zweethut wordt ook wel de baarmoeder van MoederAarde genoemd, en zo kun je het ook echt ervaren. Je zit in de hut van wilgentenen, afgedekt met dekens en canvas, in een cirkel rond de kuil waarin de hete stenen liggen. Het is aardedonker. Water wordt over de stenen gegoten. Er ontstaat stoom en het wordt heet. De duisternis, het gloeien van de stenen, de klanken van de trommel en het zingen,  de stoom die alles doordringt: in deze omgeving kom je bij je essentie. Wat er niet toe doet, valt weg. Je ego maakt plaats voor wie je in wezen bent. In de zweethut laat je het alledaagse los en ga je voorbij persoonlijkheid, gedachten, en voorgeprogrammeerde emoties naar een veel diepere laag van bewustzijn. Van oudsher werd deze diepere laag van bewustzijn gebruikt voor genezing, om wijsheid te vergaren, om te bidden of om in de droomtijd te reizen. Dit zijn nog steeds belangrijke elementen van de ceremonie.