Reed ik nog maar op dat zoetsappige Treppelweggetje langs de Donau. Dat waren nog eens tijden. ‘Alles ist voorbei’ zeggen de Duitsers. Nu vervloek ik vaak dat routeboekje van Sweerman, die je langs de rottigste gravelweggetjes stuurt. Gevolg dat ik kriskras de route rij of loop. Want heuveltjes boven de 10% trek ik niet.
Na m’n relax-daggie dinsdag bij de Altmuhlsee (25 km. gereden), pakte ik woensdag nog een mooie tocht van 115 km. Een camping niet
gevonden, dus tent neergezet bij de Turkse voetbalclub SV Analoly vlakbij Bad Mergentheim. Het was weer een pufhete dag en ik was blij dat ik van de trainer aan de rand van het veld mocht kamperen. Donderdag was de laatste dag van het grote genieten & makkelijke km. (120) maken. Na wat zoeken vind ik om 19 uur een camping met een zwemmeertje bij Seligenstadt.
gevonden, dus tent neergezet bij de Turkse voetbalclub SV Analoly vlakbij Bad Mergentheim. Het was weer een pufhete dag en ik was blij dat ik van de trainer aan de rand van het veld mocht kamperen. Donderdag was de laatste dag van het grote genieten & makkelijke km. (120) maken. Na wat zoeken vind ik om 19 uur een camping met een zwemmeertje bij Seligenstadt.Vanaf vrijdag krijg ik de echte klimmetjes om m’n oren. Om Frankfurt te mijden, kies ik voor de alternatieve ‘Taunus’ route die van Aschaffenburg-Bad Nauheim naar Koblenz gaat.
Dat had ik beter niet kunnen doen, want het blijkt een berezwaar trajec
t te zijn, waarbij ik regelmatig ook nog eens niet de juiste route vind. Nadat ik me op een terras bij Friedbergen trakteer op een heerlijke Cheeseburger, begint de ellende en is het gedaan met ‘big-smile-Cor’.
t te zijn, waarbij ik regelmatig ook nog eens niet de juiste route vind. Nadat ik me op een terras bij Friedbergen trakteer op een heerlijke Cheeseburger, begint de ellende en is het gedaan met ‘big-smile-Cor’.Bij Nieder Reitenberg zou een camping moeten zijn. Het terrein was een groot verwaarloosd vakantiecomplex, waar een mannetje rondscharrelde. Hij hield daar overdag kennelijk toezicht, Ik mocht op het we
iland bij de geiten m’n tent wel neerzetten en de eieren mocht ik ook eten. Aardige vent, maar wel een vreemd luguber terrein. Mooie plek om er een horrorfilm op te nemen…
iland bij de geiten m’n tent wel neerzetten en de eieren mocht ik ook eten. Aardige vent, maar wel een vreemd luguber terrein. Mooie plek om er een horrorfilm op te nemen…
Vandaag, zaterdag was met afstand de meest zware en beroerdste rit tot nu toe. De ochtend schoot ik weinig op, door verkeerd te rijden en tientallen klimmetjes naast m’n roets te lopen. Het was drukkend warm, maar na een stevige regenbui (gelukkig kon ik schuilen in een bushokje) reed het ’s middags ietsje beter. Uiteindelijk vond ik de drukke ‘260 Bundesweg’ en pakte in 2 uur tijd 45 km. Door een geweldige lange afdaling naar Nassau en het vinden van een mooie camping (met Wifi) sloot deze dag (75 km.) toch nog mooi af.
M’n optimistische reisschema om zondag in Xanten te zijn, haal ik bij lange niet. Eerst Koblenz voorbij zijn en dan nog eens 230 km. roetsen voor traject ‘Duitse Rhein’. Dus Ingmar: als je me tegemoet rijdt (volgens mij zat je gisteren in Groesbeek), dan zien we elkaar woensdag ergens bij de stad Neuss.
Één reactie op “[blog 6] Voorbij zijn die bejaardenritjes”
Ooo Cor,wat geniet ik van je reis-avontuur-verhalen,komt er hierna een boek of wat dacht je van een lezing (ideetje???) Goeie reis verder,en volgens mij hoef ik je niet te vertellen om vooral te genieten………!!! Groeten van de Gertjes uit Schagen